κορακωτός

-ή, -ό

1. κορακιωτός*

2. φρ. α) ναυτ. «κορακωτός τρόχιλος» — τρόχιλος που απολήγει σε γάντζο, κν. γαντζωτός, μακαράς

β. «κορακωτός γόμφος» — μακριά σιδερένια περόνη που καταλήγει σε γάντζο

γ) «κορακωτό σύσπαστο» — το σύσπαστο που έχει τον ένα ή και τους δύο τροχίλους καρακωτούς, γαμψούς, αγκιστροειδείς

δ) «κορακωτή αρτάνη» — γαντζωτό σαμπάνι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοράκι με σημασία «γάντζος» + κατάλ. -ωτός (πρβλ. θολ-ωτός, τουρλ-ωτός). Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στο Ονοματολόγιον ναυτικόν].